fair trade

Zomaar een woensdag in augustus. Ik heb een vrije dag en geniet heerlijk van een kop koffie terwijl ik op Thirsa wacht om lekker te lunchen en te kletsen. Ik hoor een tafel verder op mensen praten over het boek: Het huis van de Moskee. Ik werd natuurlijk gelijk geprikkeld door dat gesprek en kreeg grote behoefte aan het kopen van een (of juist dat?) boek. 'Het huis van de Moskee' is geschreven door Kader Abdolah en heeft zeer goede recensies. Mijn vrienden op boekmeter zijn, natuurlijk, wat sceptisch. Maar men kan er niet omheen: dit is gewoon een goed geschreven roman.
Na een stevige lunch weer op de trappers, tegen de wind in naar de Fair Trade shop. Heerlijke winkel aan de heiligeweg. Vind je altijd wat en het mooie is dat een gedeelte van de omzet naar een goed doel gaat! Sta ik daar te kijken naar een cadeautje voor Marieke, die zwanger en jarig is, stuit ik plots op de beste boekenkast ever! Tot mijn schrik, verbazing en geluk had ik het meeste wat er in stond al gelezen. Maar wat een heerlijkheid, al die boeken tezamen, precies mijn genre! En, het kon ook niet anders, 'Het huis van de moskee' stond er tussen. Moest natuurlijk gekocht worden.
Nu zit ik thuis met een van de grootste uitdagingen in boekenland: ik wil graag mijn nieuwe boek lezen maar ben nog steeds bezig met een ander boek (zie: wat lees ik nu?). Ai ai, mijn nieuwe gekochte boek ligt op tafel mooi te wezen en schreeuwt om gelezen te worden.
Even doorlezen dus en ondertussen genieten van de mooie kaft van het nog ongelezen 'Het huis van de moskee'.

Vegvisir

Joohoo!! Ik ben sinds gisteren in het trotse bezit van een heuse tattoo! Verrassing voor vele maar voor mijzelf absoluut niet. Het grote plan was om twee weekenden geleden deze tattoo in Berlijn te laten zetten. Maar naïef als ik was kon ik daar niet meteen terrecht en was die tent zelfs volgeboekt tot eind van dit jaar. Jammer, wilde echt graag. Nu dus toch maar in Amsterdam en wel bij 'inkrowd tattoos'. Spannend, leuk en pijnlijk. Je raakt aan het gevoel gewend en was echt prima vol te houden (als vrouw zijn dit soort pijnen natuurlijk 'peace of cake'....). Mijn tattoo is een compas (Vegvisir) die de vikings vroeger gebruikten om de weg naar huis te vinden bij slecht weer, mist of andere nare omstandigheden. Hassee (de jongen die mijn tattoo heeft gezet) heeft een puik staaltje werk afgeleverd. Super strakke en dunne lijnen, precies wat ik wilde. Ben erg blij!