O, mijn familie,
mijn engelen keerden niet terug van het feestmaal.
Ik maak me klaar om me voor de laatste maal te
rusten te leggen op mijn vochtige lakens,
mijn bed van tranen,
en net als de ontslapenen hun zwijgende hymnen neuriën,
neurie ik mijn hymnen in stilte,
en begroet de dageraad volkomen alleen.
Mijn wijsheid is mijn ochtendkoffie
en mijn voortschrijdende jaren zijn het licht van mijn huis...
Ik ben de laatste der onfortuinlijke wijzen in een
tijdperk waar wijzen worden veracht
Ik ben de laatste die de smeulende sintels pakt
voordat het vuur dooft...
Ik ben de laatste die brandt...
Nabeel Yasin 'Broeder Yasin'
woensdag 31 oktober 2007
zaterdag 13 oktober 2007
She's lost control
Gisteravond ben ik met Ron naar de film geweest. Nadat we ons genesteld hadden in de heerlijke, ruime stoelen van zaal 2 in Tuschinsky, gaven we ons over aan de parel van Anton Corbijn die Control heet. Natuurlijk in zwart-wit gefilmd wat het plaatje volmaakt maakt.
Ik wist, tot gister, maar bar weinig van Joy Divisions voorman Ian Curtis. Ja, hij is dood en had zelfmoord gepleegd of zoiets. Aan ieder de aanrader om naar Control te gaan om een beetje in de (oude??) ziel van deze op 23 jarige leeftijd overleden artiest te koekeloeren.
Ik weet niet goed of artiest het goede woord is. Misschien kunstenaar of toch gewoon zanger? Allemaal wat misplaatst. Ian Curtis schreef zware maar prachtige teksten. Ron blijft maar tegen mij zeggen dat ik, om de boel een beetje te begrijpen, zijn teksten moet lezen. Ik ben altijd gefascineerd geweest door mensen die zichzelf van het leven (willen) beroven. Waarom doe je zoiets en wanneer beslis je tot actie over te gaan? Is dat een bewuste keuze, ver van te voren gepland? Of is het een impulsieve actie die gepaard gaat met eventueel drank, drugs of muziek? Het bleek dat Ian Curtis ernstige aanvallen van epilepsie had en ik kan me zo voorstellen dat dat je hersencellen geen goed doet. Ook het kiezen tussen twee liefdes en de druk van buiten af kan een oorzaak zijn.
Waarom ben ik toch in godsnaam zo op zoek naar een reden of een oorzaak? Ik ben erg praktisch ingesteld en denk vaak dat als het je te veel wordt, je gewoon even pas op de plaats moet nemen alvorens er weer tegen aan te gaan. Voel je je rot of heb je ergens last van? Ga dan lekker naar buiten om te wandelen of praat van je af naar een ieder die het maar wilt horen. Ik weet het, klinkt allemaal erg oplossinggericht en zeer praktisch.
Maar wat doe je als dat alles niet helpt? Ik weet het niet. Ik heb geen antwoord en dat vind ik vreselijk. De film van gister heeft me dat wel laten inzien. De praktisch ingestelde Annemieke heeft geen antwoord en dat geeft stof tot nadenken.
Ik wist, tot gister, maar bar weinig van Joy Divisions voorman Ian Curtis. Ja, hij is dood en had zelfmoord gepleegd of zoiets. Aan ieder de aanrader om naar Control te gaan om een beetje in de (oude??) ziel van deze op 23 jarige leeftijd overleden artiest te koekeloeren.
Ik weet niet goed of artiest het goede woord is. Misschien kunstenaar of toch gewoon zanger? Allemaal wat misplaatst. Ian Curtis schreef zware maar prachtige teksten. Ron blijft maar tegen mij zeggen dat ik, om de boel een beetje te begrijpen, zijn teksten moet lezen. Ik ben altijd gefascineerd geweest door mensen die zichzelf van het leven (willen) beroven. Waarom doe je zoiets en wanneer beslis je tot actie over te gaan? Is dat een bewuste keuze, ver van te voren gepland? Of is het een impulsieve actie die gepaard gaat met eventueel drank, drugs of muziek? Het bleek dat Ian Curtis ernstige aanvallen van epilepsie had en ik kan me zo voorstellen dat dat je hersencellen geen goed doet. Ook het kiezen tussen twee liefdes en de druk van buiten af kan een oorzaak zijn.
Waarom ben ik toch in godsnaam zo op zoek naar een reden of een oorzaak? Ik ben erg praktisch ingesteld en denk vaak dat als het je te veel wordt, je gewoon even pas op de plaats moet nemen alvorens er weer tegen aan te gaan. Voel je je rot of heb je ergens last van? Ga dan lekker naar buiten om te wandelen of praat van je af naar een ieder die het maar wilt horen. Ik weet het, klinkt allemaal erg oplossinggericht en zeer praktisch.
Maar wat doe je als dat alles niet helpt? Ik weet het niet. Ik heb geen antwoord en dat vind ik vreselijk. De film van gister heeft me dat wel laten inzien. De praktisch ingestelde Annemieke heeft geen antwoord en dat geeft stof tot nadenken.
Abonneren op:
Posts (Atom)
