Verhuisperikelen

Het grote inpakken voor de verhuizing is begonnen. Met veel zorg en aandacht heb mijn dierbare boeken in sterke verhuisdozen gelegd. Gaan ze niet schuiven, gaan ze niet stuk? Dan maar wat extra bubbeltjesplastic ertussen.

Ik kijk nu naar een lege boekenkast. Het is alsof 'ie wacht om gevuld te worden. Maar dan niet met mijn boeken meer. Nee erger, de nieuwe bewoners zullen mijn gammele boekenkast weg gaan slopen. De hele boel zal hier verbouwd gaan worden om het, natuurlijk, veel mooier te gaan maken. Een badkamer willen ze hebben. Zou ik ook doen. Maar toch ligt er zo'n steen ergens in mijn maag die maar niet weg wilt gaan. Ik hou van dit huisje met alle hoeken en gaten, ja zelfs de tocht ben ik gaan waarderen. De nieuwe bewoners waarderen dat alles niet zozeer en gaan gelijk over tot breken. Het zal prachtig worden, dat weet ik zeker. Maar of ik nog een keer kom kijken, dat weet ik niet.

Tijdens dit verhuisfeest mag wat goed leesvoer niet ontbreken. In het kader van 'het is niet erg als het stuk gaat of zo' heb ik een paar paperbacks gekocht. Klassiekers natuurlijk.
'Een goede man slaat soms zijn vrouw' van Joris Luijendijk.
'De reis van de lege flessen' van Kader Abdolah (daar is 'ie weer!)
'De boekhandelaar van Kaboel' van Asne Seierstad.
De laatste is zojuist uitgelezen en ik moet zeggen dat ik aardig onder de indruk was. De schrijfster woont een tijd bij de Afghaanse familie Khan. Toch is dit geen verslag van wat ze ziet of hoort. Het is meer een roman. Soms wilde ik graag meer een verslag lezen dan een roman maar die stemming wisselde af.

Op dit moment komen er voor mijn gevoel weinig non-fictie boeken uit. Elke week pluis ik de boeken bijlage van het Parool uit met de nieuwste recensies en het blijft maar thrillers en romans die komen. Ik zoek naar het woord de 'wereldbibliotheek' maar kan het maar niet vinden. Kijk ik er naast?
Wel kijk ik er naar uit om het mooie foto boek/verslag van Thijs Heslenfeld te kopen. Zijn boek 'cold' gaat over zijn reis op een Nederlandse zeilboot van Argentinië naar Zuid Afrika.
www. thijsheslenfeld.nl

Het is zondag, de zon schijnt, Ron slaapt nog en ik ga straks heerlijk in mijn uppie een boekwinkel bestormen om dat prachtige foto boek/verslag te kopen.

Broeder Yasin

O, mijn familie,
mijn engelen keerden niet terug van het feestmaal.
Ik maak me klaar om me voor de laatste maal te
rusten te leggen op mijn vochtige lakens,
mijn bed van tranen,
en net als de ontslapenen hun zwijgende hymnen neuriën,
neurie ik mijn hymnen in stilte,
en begroet de dageraad volkomen alleen.
Mijn wijsheid is mijn ochtendkoffie
en mijn voortschrijdende jaren zijn het licht van mijn huis...
Ik ben de laatste der onfortuinlijke wijzen in een
tijdperk waar wijzen worden veracht
Ik ben de laatste die de smeulende sintels pakt
voordat het vuur dooft...
Ik ben de laatste die brandt...

Nabeel Yasin 'Broeder Yasin'

She's lost control

Gisteravond ben ik met Ron naar de film geweest. Nadat we ons genesteld hadden in de heerlijke, ruime stoelen van zaal 2 in Tuschinsky, gaven we ons over aan de parel van Anton Corbijn die Control heet. Natuurlijk in zwart-wit gefilmd wat het plaatje volmaakt maakt.
Ik wist, tot gister, maar bar weinig van Joy Divisions voorman Ian Curtis. Ja, hij is dood en had zelfmoord gepleegd of zoiets. Aan ieder de aanrader om naar Control te gaan om een beetje in de (oude??) ziel van deze op 23 jarige leeftijd overleden artiest te koekeloeren.
Ik weet niet goed of artiest het goede woord is. Misschien kunstenaar of toch gewoon zanger? Allemaal wat misplaatst. Ian Curtis schreef zware maar prachtige teksten. Ron blijft maar tegen mij zeggen dat ik, om de boel een beetje te begrijpen, zijn teksten moet lezen. Ik ben altijd gefascineerd geweest door mensen die zichzelf van het leven (willen) beroven. Waarom doe je zoiets en wanneer beslis je tot actie over te gaan? Is dat een bewuste keuze, ver van te voren gepland? Of is het een impulsieve actie die gepaard gaat met eventueel drank, drugs of muziek? Het bleek dat Ian Curtis ernstige aanvallen van epilepsie had en ik kan me zo voorstellen dat dat je hersencellen geen goed doet. Ook het kiezen tussen twee liefdes en de druk van buiten af kan een oorzaak zijn.
Waarom ben ik toch in godsnaam zo op zoek naar een reden of een oorzaak? Ik ben erg praktisch ingesteld en denk vaak dat als het je te veel wordt, je gewoon even pas op de plaats moet nemen alvorens er weer tegen aan te gaan. Voel je je rot of heb je ergens last van? Ga dan lekker naar buiten om te wandelen of praat van je af naar een ieder die het maar wilt horen. Ik weet het, klinkt allemaal erg oplossinggericht en zeer praktisch.
Maar wat doe je als dat alles niet helpt? Ik weet het niet. Ik heb geen antwoord en dat vind ik vreselijk. De film van gister heeft me dat wel laten inzien. De praktisch ingestelde Annemieke heeft geen antwoord en dat geeft stof tot nadenken.

nieuw bezit

Joepie, ik ben weer in het gelukkige bezit van 2 nieuwe boeken:

'Een nacht in een vijzel' van Femke van Zeijl. Dit boek gaat over Afrikaanse vrouwen en het clichébeeld dat zij niets anders dan slachtoffer zijn. Vanuit hun perspectief beschrijft Femke van Zeijl de maatschappelijke verhoudingen in Afrika.

'De dichter van Bagdad' van Jo Tatchell. Dit boek is reeds in 2006 uitgekomen en stond al langer op mijn verlanglijstje. Maar door de grote druk van andere nieuw uitgekomen boeken kwam ik er niet van dit boek te kopen. Misschien daardoor ben ik zelfs nog trotser om nu ook dit boek tot de mijne te beschouwen.

Ondertussen weer e.e.a. uitgelezen. Alweer met veel pijn in het hart 'duizend schitterende zonnen' uitgelezen. Prachtig verhaal, goed geschreven en hopla, ik zat er weer helemaal met hart en ziel in. Heerlijk gevoel.

Daarna met een gezonde nieuwgierigheid aan 'de eetclub' van Saskia Noort begonnen. Moet zeggen dat het lekker wegleest maar daar bleef het voor mij wel bij. Had niet steeds de drang om verder te lezen en dat laatste is voor mij een echte must voor een goed boek. Ik raakte, door de vele personages, soms de kluts kwijt en wist, toen ik het uit had, nog niet precies wie wat had gedaan.

Maar er is nog meer leuks in mijn bezit gekomen de afgelopen week. Ik ben zeer trots te melden dat ik mijn eerste officiële boekenkast heb gekocht. En oh, wat is 'ie mooi! Een oude kast uit Hongarije. Prachtig oud en bloed rood geschilderd. De deur met een ovaal glas er in maakt het helemaal af. Ik moet nog wel wat geduld hebben want ik ga 'm pas in december ophalen wanner we het nieuwe huis helemaal af hebben. Heb in gedachten de kast al tien keer ingericht. Op alfabet, of op genre? Ik heb nog een paar maanden om hierover na te denken. Wat is leuker?!

afscheid

Ik heb het volgens mij al eens eerder gezegd: "een boek dat je uitleest gaat gepaard met verdriet en tegelijkertijd spanning voor het volgende boek". Het huis van de moskee was werkelijk prachtig. Ik zag het einde naderen en was erg bezig zo langzaam mogelijk te lezen. Maar toch kom je er niet onderuit. Dat boek riep me om uitgelezen te worden. Gek, want het was niet eens een echt verhaal. Nee, meer een levenscyclus die verteld werd. Er gebeurde gewoon van alles en het voelde of ik er deel van uit maakte. Ik wilde zelfs daar zijn, in Iran! Het voelde goed hoe men daar leefde en juist die oude gewoontes en gebruiken maakte, door zekerheid en regelmaat, dat je je thuis voelde.
Soms heb ik dat, wil ik dat het boek nooit uit is, dat er geen einde is. Ook nu voelde ik me wat verdrietig toen ik daadwerkelijk op de laatste bladzijde gekomen was. Het lijkt op afscheid nemen. Afscheid van de personages en het leven dat zij leiden.
Normaal kan ik erg goed de overgang van het ene naar het andere boek maken. Ik zit zo weer helemaal in een nieuw verhaal. Nu ging dat toch wat anders. Ik heb een paar dagen even niets gelezen en heb op mijn manier een soort van afscheid genomen.
Nu is het klaar met al dat getreur want voor me ligt alweer bij hoofdstuk 11 'Duizend schitterende zonnen' van Khaled Hosseini. En, oh, wat krijg ik het straks weer moeilijk als ook van dit boek het einde nadert.

zeehonden en meer...

Zojuist heb ik me opgegeven voor de cursus: Hoe schrijf ik zonder spelfouten? Ik wil al langer zo'n soort cursus volgen omdat ik toch steeds tegen grammaticale problemen aanloop. Ik wil graag perfect Nederlands kunnen schrijven en het allerliefst ook Nederlandse les geven aan buitenlanders. Dit is vrijwilligerswerk en je hebt daar niet een lerarenopleiding voor nodig. Toch wil ik voor mijn eigen zekerheid eerst die cursus gaan doen. Daarna ga ik me inschrijven bij de vrijwilligerscentrale Amsterdam om les te gaan geven. Joepie, heb er helemaal zin in!

Afgelopen vrijdag met mam en Marieke naar zeehondencreche Lenie 't Hart in Pieterburen geweest. Geweldig werk wat de mensen daar verrichten. Met zoveel passie en enthousiasme. We kregen een rondleiding en konden heel veel vragen stellen. Leuke dag!

Naast al dit gezelligs ben ik ook nog heerlijk aan het lezen. Geweldig boek van Kader Abdolah 'Het huis van de moskee'. Het voert je mee naar de tijd van Khomeini, ayatolla's en de sjah.

In de tussentijd heb ik ''Duizend schitterende zonnen' van Khaled Hosseini gekocht en ook die ligt te wachten met z'n prachtige kaft. Zelfs mijn lieve tante van 96 heeft dit boek in een ruk uitgelezen!

Ook ben ik gister van mijn geloof gestapt. Na dat ik het kleine boekenweekgeschenk van Saskia Noort had gelezen was ik aardig onder de indruk. Maar ik blijf maar zeggen en beweren dat ik niet van thrillers houd. Toch greep dat kleine boekje mij en ja hoor, nu in mijn bezit: 'De eetclub'van Saskia Noort!

Zo zie je maar hoe gedachtes, gevoelens en interesses kunnen veranderen.

fair trade

Zomaar een woensdag in augustus. Ik heb een vrije dag en geniet heerlijk van een kop koffie terwijl ik op Thirsa wacht om lekker te lunchen en te kletsen. Ik hoor een tafel verder op mensen praten over het boek: Het huis van de Moskee. Ik werd natuurlijk gelijk geprikkeld door dat gesprek en kreeg grote behoefte aan het kopen van een (of juist dat?) boek. 'Het huis van de Moskee' is geschreven door Kader Abdolah en heeft zeer goede recensies. Mijn vrienden op boekmeter zijn, natuurlijk, wat sceptisch. Maar men kan er niet omheen: dit is gewoon een goed geschreven roman.
Na een stevige lunch weer op de trappers, tegen de wind in naar de Fair Trade shop. Heerlijke winkel aan de heiligeweg. Vind je altijd wat en het mooie is dat een gedeelte van de omzet naar een goed doel gaat! Sta ik daar te kijken naar een cadeautje voor Marieke, die zwanger en jarig is, stuit ik plots op de beste boekenkast ever! Tot mijn schrik, verbazing en geluk had ik het meeste wat er in stond al gelezen. Maar wat een heerlijkheid, al die boeken tezamen, precies mijn genre! En, het kon ook niet anders, 'Het huis van de moskee' stond er tussen. Moest natuurlijk gekocht worden.
Nu zit ik thuis met een van de grootste uitdagingen in boekenland: ik wil graag mijn nieuwe boek lezen maar ben nog steeds bezig met een ander boek (zie: wat lees ik nu?). Ai ai, mijn nieuwe gekochte boek ligt op tafel mooi te wezen en schreeuwt om gelezen te worden.
Even doorlezen dus en ondertussen genieten van de mooie kaft van het nog ongelezen 'Het huis van de moskee'.

Vegvisir

Joohoo!! Ik ben sinds gisteren in het trotse bezit van een heuse tattoo! Verrassing voor vele maar voor mijzelf absoluut niet. Het grote plan was om twee weekenden geleden deze tattoo in Berlijn te laten zetten. Maar naïef als ik was kon ik daar niet meteen terrecht en was die tent zelfs volgeboekt tot eind van dit jaar. Jammer, wilde echt graag. Nu dus toch maar in Amsterdam en wel bij 'inkrowd tattoos'. Spannend, leuk en pijnlijk. Je raakt aan het gevoel gewend en was echt prima vol te houden (als vrouw zijn dit soort pijnen natuurlijk 'peace of cake'....). Mijn tattoo is een compas (Vegvisir) die de vikings vroeger gebruikten om de weg naar huis te vinden bij slecht weer, mist of andere nare omstandigheden. Hassee (de jongen die mijn tattoo heeft gezet) heeft een puik staaltje werk afgeleverd. Super strakke en dunne lijnen, precies wat ik wilde. Ben erg blij!

Blind in Tibet

Heb je ooit wel eens afgevraagd hoe het leven is als je alles op reuk, gehoor en gevoel moet baseren? Dat alles wat je ruikt, hoort of voelt zoveel malen sterker is dan wanneer je gewoon kan zien? Volgens mij zijn geuren en geluiden zo intens dat je blind moet zijn om dat volledig te ervaren.
Ik lees nu het boek 'met andere ogen' van Sabrye Tenberken.
En nu pas begrijp ik een beetje (echt maar een klein beetje) hoe het is om niet te kunnen zien. Sabriye Tenberken schrijft luchtig maar met ernst en humor. Zij zelf is blind en heeft een blindenschool voor kinderen opgericht in Tibet. Nou zijn de voorzieningen in dat land natuurlijk slechter dan hier, laat staan de acceptatie van de zienden naar de blinden.
Ze beschrijft een van haar tochten te paard door Tibet en hoe zij dat dan ervaart als blinde. Geluiden als watervallen, vallende stenen, voetstappen, alles is intens. Om te bepalen hoe groot een ruimte is, klik je met je tong of met je vingers. Ook kan je op die manier horen of de trap naar boven of naar beneden gaat.
Zo gewoon is het om alles te kunnen zien. Ik kan me haast niet voorstellen dat dat niet zo zou zijn. Misschien toch iets waar ik vaker bij stil mag staan!

Afgunst

Wat een verrassing, de literaire thriller van Saskia Noort. Kreeg laatst bij een boekwinkel het boekje Afgunst van Saskia Noort in mijn handen gedrukt. Wist eigenlijk niet zo goed wat ik er mee aan moest. Lezen natuurlijk, zou je zeggen. Maar nu moet ik bekennen: ik ben geen fan van thrillers, niet op tv, niet op papier. Toch heb ik gister dit boekje gelezen en ik moet zeggen: ik werd gegrepen. Dat was toch wat ik wilde? Geweldig spannend en goed geschreven. Het kleine 100 pagina's tellende boekje heb je zo uit en dat idee vond ik ook prettig. Misschien dat een dikke pil van dit genre mij nog steeds wat te veel is.

In ieder geval een aanrader!

Perestrojka en meer gezelligheid

Amsterdam is de mooiste en leukste stad op aarde. Daar ben ik gisteravond op een bootje met geweldig weer, heerlijke hapjes en goed gezelschap maar weer eens achter gekomen. Wat is de stad toch leuk als het weer een beetje meewerkt! Na middernacht volop gezelligheid in de straten en de terrassen zaten ook toen nog vol. En ja, nog mooier is dat ons nieuwe huisje te midden van al deze bruisende gezelligheid komt te staan! Afgelopen donderdag voor het eerst binnen wezen kijken. Spannend hoor. Maar wat wordt het mooi! De oplevering zal rond november zijn.
Ook weer een boek uit. Meestal gaat dat gepaard met een verdrietig gevoel van afscheid nemen en een nieuwschierigheid en spanning naar welk boek ik nu weer open mag slaan. Dat laatste is nu van toepassing.
Het boek: "Dansen in een strafkamp" was interessant maar het waren korte verhalen waar ik nooit zo'n fan van ben. Dit boek kan je wegleggen en weer oppakken wanneer je wilt omdat de hoofdstukken niets met elkaar te maken hebben. Ondanks dat ik nu veel meer weet over de perestrojka, de goelag, rijke russen en hoe het nou echt zit met Tsjernobyl, hunker ik weer naar een boek dat me grijpt en niet meer los laat voordat het uit is. Er ligt weer een hele stapel op me te wachten. Moet nog even kiezen. Zal snel laten weten waar die keuze op gevallen is!
Goed weekend!

MiekBlokt start!

Wat is er mooier dan MiekBlokt te starten in de week dat de mooiste en grootste (lijkt wel een IKEA winkel!) bibliotheek van Nederland opengaat.
Ja joepie, ik kan daar erg blij van worden! Al die boeken bij elkaar, wachtend om gelezen te worden....door mij. Ik moet zo onderhand toegeven dat ik mijn kleine biebje in oost wel zo'n beetje uitgelezen heb. Krijg zelfs bericht wanneer er iets nieuws is verschenen maar dat moet dan wel net je genre zijn!
Ik was er niet bij, afgelopen zaterdag, tijdens de opening. Ik wacht mijn tijd af. Rust en ruimte is wat ik wil en geen Laurentien of Giphart.
Komt allen dus kijken en geniet van 28.000m2 leesvoer, tentoonstellingen, koffie, lezingen, cultuur en heerlijke chesterfields.

Kijk hier voor meer info.

Waarom MiekBlokt?
Wil zo graag mensen laten weten wat ik lees en wat goede boeken zijn. Ik probeer bij deze dus een beetje bij te houden wat ik op het moment lees, boek v/d maand of jaar maar natuurlijk ook leuke concerten of reisjes.

Hope you will have fun!