Hoe doe je dat? Iemand vergeven als die persoon iets vreselijks heeft gedaan? Iemand heeft vermoord, je moeder, broer of oom? Iemand erg pijn heeft gedaan? Moses Isegawa beschrijft dit proces prachtig in zijn nieuwste boek: Wie niet horen wil. Ik moet eigenlijk zeggen benoemen in plaats van beschrijven want dat is het niet echt. En juist daarom greep het me zo. Juist daarom ging ik er veel over nadenken. Isegawa beschrijft het leven van een moeder en haar zoon die in een rebellengebied wonen in Uganda. Tegelijkertijd word je meegenomen in het leven van rebellensoldaat (lees: 15 jarig jochie) majoor Azizima. Een figuur in het boek zegt dat 'wij' onze kinderen niet voldoende hebben beschermd. Daarom zijn ze ontvoerd, gedrogeerd, gehersenspoeld en opgeleid tot meedogenloze kindsoldaten. Ze moeten altijd vergeven worden want ze weten niet wat ze doen. (wie heeft dat meer gezegd??) Ik vind die gedachte zo bijzonder. Dat je dat kan denken in zo'n tijd van ellende en continue spanning. Het heeft me aan het denken gezet.
In ieder geval een aanrader dit boek van Moses Isegawa!
En alsof er niks is gebeurd ben ik alweer begonnen aan het volgende boek van de stapel: nog te lezen. 'Het bijtende gevoel van verlies' van Tahmima Anan is nu aan de beurt. Ik ben nog maar net begonnen maar het belooft zeker veel goeds!
donderdag 28 februari 2008
donderdag 14 februari 2008
Water
Ron wil graag een keer mee met een vrachtschip over zee. Of wat voor boot dan ook, als het maar naar of over zee gaat. Prachtig idee. Volgens mij is hij nu al bezig de muziek uit te zoeken die dan mee moet.
Day after day, water and sky, without anything interesting on the horizon. For a lot of people crossing the ocean may seem a very boring experience. But could it be that just this lack of interesting sky filling events, makes life at sea so interesting? Perhaps these unexciting surroundings make you focus more on the smaller things in life, unnoticed until now? Such as the sun, the moon, the stars, the weather, and the living creatures surrounding the ship. Or even a closer look into your own life. Maybe, in our thriving society colored by soap operas and reality tv, we try hard to ignore these basic things. The fact is that people who think an ocean crossing is boring, in general have never made such a journey filled with 2 or 3 months of water and sky.
Once confronted with the overwhelming abundance of nature, you are forced to realize your own insignificance in the natural world. And that is not a bad thing for those with over-inflated ego's.
Thijs Heslenfeld.
Abonneren op:
Posts (Atom)
