Broeder Yasin

O, mijn familie,
mijn engelen keerden niet terug van het feestmaal.
Ik maak me klaar om me voor de laatste maal te
rusten te leggen op mijn vochtige lakens,
mijn bed van tranen,
en net als de ontslapenen hun zwijgende hymnen neuriën,
neurie ik mijn hymnen in stilte,
en begroet de dageraad volkomen alleen.
Mijn wijsheid is mijn ochtendkoffie
en mijn voortschrijdende jaren zijn het licht van mijn huis...
Ik ben de laatste der onfortuinlijke wijzen in een
tijdperk waar wijzen worden veracht
Ik ben de laatste die de smeulende sintels pakt
voordat het vuur dooft...
Ik ben de laatste die brandt...

Nabeel Yasin 'Broeder Yasin'