Hoe doe je dat? Iemand vergeven als die persoon iets vreselijks heeft gedaan? Iemand heeft vermoord, je moeder, broer of oom? Iemand erg pijn heeft gedaan? Moses Isegawa beschrijft dit proces prachtig in zijn nieuwste boek: Wie niet horen wil. Ik moet eigenlijk zeggen benoemen in plaats van beschrijven want dat is het niet echt. En juist daarom greep het me zo. Juist daarom ging ik er veel over nadenken. Isegawa beschrijft het leven van een moeder en haar zoon die in een rebellengebied wonen in Uganda. Tegelijkertijd word je meegenomen in het leven van rebellensoldaat (lees: 15 jarig jochie) majoor Azizima. Een figuur in het boek zegt dat 'wij' onze kinderen niet voldoende hebben beschermd. Daarom zijn ze ontvoerd, gedrogeerd, gehersenspoeld en opgeleid tot meedogenloze kindsoldaten. Ze moeten altijd vergeven worden want ze weten niet wat ze doen. (wie heeft dat meer gezegd??) Ik vind die gedachte zo bijzonder. Dat je dat kan denken in zo'n tijd van ellende en continue spanning. Het heeft me aan het denken gezet.
In ieder geval een aanrader dit boek van Moses Isegawa!
En alsof er niks is gebeurd ben ik alweer begonnen aan het volgende boek van de stapel: nog te lezen. 'Het bijtende gevoel van verlies' van Tahmima Anan is nu aan de beurt. Ik ben nog maar net begonnen maar het belooft zeker veel goeds!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten